Verscholen onder de waterlijn.
Onzichtbaar.
Ruw en onooglijk.
Zacht en zilt.
Klieven met een mespunt
in een ruw metalen hand.
Eerst dan
rauw maar eetbaar.

Hoezeer zijn wij oesters,
rijkelijk voedsel?
Openen wij onszelf?

19 augustus 2014
Kees Koot