Elke dag heeft de les voor morgen.
Elke morgen kent de les van vandaag.
Elke les geeft meer kracht dan zorgen.
Elke kracht leert dat ik de les verdraag.
Wie rijkdom wil, heeft anderen beloond.
Wie wijsheid zoekt, heeft kennis gedeeld,
Wie waardering wil, heeft ze getoond.
Wie rust wil, heeft zijn kracht verspeeld,
Hoe te leren, is geen vraag te stellen.
Hoe te luisteren, is geen woord te missen .
Hoe te zien, is geen oordeel vellen.
Hoe te oordelen, is je niet vergissen.
15 juni 2014
Gesprekken zijn het niet,
slechts uiten van woorden.
Niets gehoord,
verdwijnt alleen in oren.
Ogen worden opgeslagen,
enkel wisselen van blikken.
Geen beeld ontstaat,
vervaagt in oneindig staren.
Handen worden uitgestoken,
simpel omarmen van de ander.
Even is er warmte,
verdampt zodra is losgelaten.
Leven naast elkaar,
voortaan op twee planeten.
Nooit meer samen,
vervlogen wat eens verbond.
11 juni 2014
Voor de woorden die je zegt
en de gevoelens die je met me deelt,
geef ik me helemaal.
Voor de momenten dat je zwijgt
en de dingen die je voor me laat,
geef ik me helemaal.
Voor de glimlach die je geeft
en de handen die je me reikt,
geef ik me helemaal.
Voor de boosheid die je hebt
en de woede die je loslaat,
geef ik me helemaal.
Voor de onrust die je overvalt
en de berusting die je beklemt,
geeft ik me helemaal.
Voor de liefde die je uitstraalt
en de hartstocht die me pakt,
geef ik me helemaal.
10 juni 2014
Zittend op een bankje
een leesboek in de hand
op het tafeltje een drankje
en wat koekjes op de rand.
Het rokje kort, de benen bloot,
de zon streelt langs haar huidje
Het neusje kleurt al rood
precies zoals haar truitje.
Ze nipt luchtig aan het glaasje,
blikt vrolijk uit haar oogje.
Buurman Jan, ja het verbaast je,
zit als uren op een droogje.
3 juni 2014
Mijn hoofd bonkt.
Warm en koud.
Geen zoet, geen zout.
Koel water lonkt.
Mijn benen trillen.
Stram en stijf.
Geen mens, geen lijf.
Zacht liggen willen.
Mijn darmen bollen.
Hard en zacht.
Geen huid, geen vacht.
In de rondte tollen.
Mijn keel schuurt.
Ruw en rauw.
Geen hap, geen knauw.
Zolang het duurt.
Mijn gedachten vluchten.
Hoog en laag.
Geen woord, geen vraag.
Van al te duchten.
Mijn gevoelens dwalen
Blok en wiel
Geen hart, geen ziel
Volop kwalen.
14 mei 2014
Ontkennen is er niet meer bij.
Geluk dat lees je in de ogen.
Stralen voor altijd blij.
Liefde als onuitputtelijk vermogen.
Als een bloementuil van kleuren,
veelvormig, rozen, tulpen, kelken.
Het opent alle deuren,
laat het nooit verwelken.
Als een garderobe gevuld met jassen,
vrolijke jurkjes naast strakke pakken.
Elke dag iets anders passen
van regenlaarzen tot hoge hakken.
Als een kast afgeladen met boeken,
romans, essays, verhalen.
Naslagwerken om op te zoeken,
communiceren in vele talen.
Als dromen vol wensen,
verre reizen, terrasjes op de hoek.
Omarmen van grote en kleine mensen,
voor alle dagen samen, nooit op zoek.
Als vragen zonder antwoord,
Elkaar vertrouwen, voor en na.
Zien, horen, voelen, ongestoord
Zonder nee, voor altijd JA.
20 mei 2014
Zijn,
slechts ruimte vullen,
stilstaan,
geen gevoel.
Bewegen,
zichtbaar worden,
komen
tot het doel.
Zweven,
overal aanwezig,
denken,
ontastbaar zijn.
12 mei 2014
Het licht dat figuren vat
en afzet op het doek.
Geen diepte alles plat,
als een dichtgeslagen boek.
De schaduw die wordt opgepakt
en voort schuift tot de rand.
Geen breedte die vervlakt
als een uitgevouwen krant.
De schimmen tonen een vertelling
en verdwijnen uit het zicht.
Geen ruimte tot voorspelling
als een ongerijmd gedicht.
6 mei 2014
De uitgestoken hand
van mensen die afscheid nemen
en zwaaien voor een weerzien.
De uitgestoken hand
van kinderen die vertrouwen zoeken
en vinden bij hun ouders.
De uitgestoken hand
van de hulpeloze die om houvast roept
en spartelt in het water.
De uitgestoken hand
van de leider die de richting wijst
en voorop gaat naar het doel.
De uitgestoken hand
van de hongerige die om voedsel vraagt
en de kruimels in zijn mond propt.
De uitgestoken hand
van de vluchteling die onderdak wil
en schuilt onder een wapperend zeil.
De uitgestoken hand
van de joden die afgevoerd worden
en hangen uit volgepropte wagons.
De uitgestoken hand
van de bevrijder die gehavend is
en reikt zover hij kan.
1 mei 2014
Ons varken helemaal geleegd
en aan Koningsdag besteed.
Een klein traantje weggeveegd
na een laatste hartenkreet.
Komt het wel goed terecht?
Zal het ons gaan plezieren?
Straks verloopt het slecht
en valt er niets te vieren.
Maar bewaren levert nooit iets op.
Het is een rem op alle streven,
dus zet de boel maar op zijn kop
volop aandacht voor het leven.
Zingen, dansen, springen,
het feest kan niet meer stuk.
en vanaf Koningsdag
dragen wij een kroontje van geluk.
27 april 2014