Er zijn gedachten,
die niet worden uitgesproken.
Er zijn meningen,
die worden verzwegen.
Er zijn gevoelens,
die worden ingehouden
Er zijn geloven,
die niet worden beleden.
Er zijn woorden,
die worden ingeslikt.
Er zijn lessen,
die niet worden genoten.
Er zijn dromen,
die nooit uitkomen.
Er zijn wensen,
die niet in vervulling gaan.
Er zijn verlangens,
die niet mogen bestaan.

24 november 2013

Een boeketje bloemen op de tafel.
Een zakje gevuld met chocola.
Een flesje vol vleugjes van parfum.
Een doos met hoedje met een voile.
Een diner aan een tafeltje voor twee.
Een pas de deux van Tristan en Isolde.
Een dolfijn die opspringt uit de zee.
Een boottocht over de rivier de Seine.
Een lied gezongen door een leeuwerik.
Een luchtreis met een zeppelin.
Een rode jurk met een grote strik.
Een vachtje voor de open haard.
Een ijsco op een zonnig dakterras.
Een lach toen ik jou opeens weer zag.

23 november 2013

Zwaai- en knipperlichten op het dak,
geschal snelt mee vooruit.
Ik lig daar met wat ongemak,
van mij kan die boel wel uit.

Agenten vragen naar je namen
zonder zich zelf voor te stellen.
Broeders knielen naast je en beramen
hoe ze het me gaan vertellen.

We schuiven er twee platen onder
en dan tillen we je op.
Een ketamine spuit, het is een wonder,
laat je zweven dat is top.

De ambulance in geschoven
komen nog meer vragen,
maar ik kan het niet geloven,
mijn antwoorden vertragen.

Ik ijl langs wegen,
kleuren en geluid draaien om me heen.
Morgen valt alles tegen
en rest mij een gebroken been.

22 november 2013

Mijn leventje van alledag
ligt aardig door elkaar.
Het ongemak van botten breken
het herstel van twintig weken,
voelen een beetje raar,
alsof ik helemaal niets mag.

Niet even over straat
of op kantoor een praatje maken.
Geen tochtje op de fiets,
ik kan eigenlijk nog niets.
Alles bij me lijkt te kraken,
terwijl het toch al beter gaat.

Ik ben zovele dingen zoek,
maar laat het me niet verstoren,
morgen naar de poli op visite
van alle ongemak genieten
en daarna gaat alles weer bekoren
al lig ik languit in mijn hoek.

21 november 2013

Je bent mijn toverwoord,
Het doet mijn ogen glanzen.
Voor elke dag de beste start.

Je warmte die me zeer bekoort.
Mijn voeten willen dansen.
Ik omhul je met mijn hart.

Pak me vast
en laat nooit meer los.
Het tintelt in mijn lijf.

Niets dat beter bij mij past.
Zoeter dan een druiventros.
Weet dat ik bij je blijf.

Je bent de hemel hier op aarde.
Het ware godsgeschenk,
de liefste en mijn grootste waarde.

19 november 2013

Zusters rangschikken de vocalen.
Broeders stemmen de instrumenten.
Patiënten gaan de muziek vertalen,
opgebouwd uit vreemde elementen.

De opening toont de rituelen
rond bloeddruk en temperatuur.
Voorzichtig gaan de pijnen spelen,
daarna de prikken en pillenkuur.

Het lied begint met zacht gezucht,
dan volgt het zwaar gepiep.
Gaat over in een diepe hap naar lucht
van een heer die net diep sliep.

Doktoren dansen voor de grap
een rondje om het bed.
Een schuifdeur sluit met harde klap
nadat de po is weggezet.

Tot slot het rondo van de nacht
Gorgelaars en snurkers blazen hun partij
De zusterhakken lopen wacht
en lichaamsgassen komen vrij.

17 november 2013

De ochtend voltrok in mist.
Huizen schuilden achter een gordijn.
Ze had zich in de nacht vergist
Ach kon het bed haar liefde zijn.
De warmte die zij hem eerder bood,
zou haar dagen mogen omarmen,
als een onstuimig echtgenoot.
Haar nevel mist alleen die charme.

16 november 2013

Witte pakken drukken spuiten
in aders en in spieren.
Ik ga mezelf te buiten,
door mijn hoofd lopen de mieren.

Naast mij borrelt zwaar een keel
een drain hangt aan een pomp.
Kreunend keert een man geheel
de val gaat nogal lomp.

Terwijl mijn lijf zich volzuigt
met twee dikke zakken bloed,
raak ik meer overtuigd,
dat kamer 666 er iets toedoet.

15 november 2013