Mijn leventje van alledag
ligt aardig door elkaar.
Het ongemak van botten breken
het herstel van twintig weken,
voelen een beetje raar,
alsof ik helemaal niets mag.

Niet even over straat
of op kantoor een praatje maken.
Geen tochtje op de fiets,
ik kan eigenlijk nog niets.
Alles bij me lijkt te kraken,
terwijl het toch al beter gaat.

Ik ben zovele dingen zoek,
maar laat het me niet verstoren,
morgen naar de poli op visite
van alle ongemak genieten
en daarna gaat alles weer bekoren
al lig ik languit in mijn hoek.

21 november 2013