In de holten van het huis
scharrelt dit piepklein beest.
Het voelt zich prima thuis
of het nooit anders is geweest

Trippelend langs de kasten
zoekt het naar zijn kost.
Geen dag hoeft het te vasten
volop kruimels zijn gemorst.

Ook in stal en schuur
is het met zijn kroost te vinden
met een warm nestje in de muur
beschermd tegen koude winden.

Toch wordt het dier belaagd
met de hark en met de schoffel
en de huizen uitgejaagd
door mensen met pantoffel.

Waarom is dit allemaal,
strooit men met overvloed?
Waar is de moraal?
Vraagt muis zich in gemoed.

23 maart 2008

Statig waden zij met lange poten
door hoogveenmoeras.
Graag wat afgesloten
op een grote pol met gras
maakt het vogelpaar
voor hun enkel jong
een nest, doch onbereikbaar
voor rovers als de vos.
Het loopt beschut met ouders rond
langs de randen van het bos.
Goed gevoerd met larf en granen
slaat het dan zijn vleugels uit.
Daarna vliegt het vele jaren
van hoog noord tot aan diep zuid.
In het verre oosten als een teken
van tevredenheid, van hoop en van geluk.
De liefde voor de kraanvogel
gaat je hele leven niet meer stuk.

23 maart 2008

Hij stond volop in de wind,
zijn armen recht omhoog.
Het was een goede vrind,
die af en toe wat boog

Toen kwam die bomenschout,
markeerde hem met stip.
Van boom werd hij tot hout.
Nergens was begrip.

Begonnen bij de kruin,
gevolgd door al zijn takken.
Kaal stond hij in de tuin.
Hij liet de moed maar zakken.

Bij de enkels afgezaagd,
men hakte, men hakte erop los.
Niets werd hem gevraagd.
Hij zou graag nog naar het bos.

Alleen zijn stronk is wat er rest,
Omarmd door mos en varen.
Evenals het vogelnest
wilde men ook jou niet sparen.

20 maart 2008

Kent u de franse schrijver?
Van zijn beroep was hij piloot.
Hij betoonde grote ijver
alleen is hij morsdood.

Op een nachtvlucht neergeschoten,
de oorlog zat voor hem niet mee.
Pas onlangs opgedoken
vanaf de bodem van de zee.

Hij zweeft tussen sterren en planeten
en ontmoet daar opnieuw zijn helden
Gelijk zijn Kleine Prins, zoals u wel zult weten,
want dat is waarover hij vertelde.

18 maart 2008

Als ik mezelf in de spiegel zie,
is mijn rechter- plots mijn linkerknie.
Alles aan mij is omgekeerd
wat wie dan ook beweerd.

Het fotoboek dus maar gepakt,
mijn hele leven ingeplakt.
Al wat ik zie is het verleden,
maar ik leef nu in het heden.

Je kunt het in de kaarten lezen,
helaas is dat weer niet bewezen.
Je kunt ze naar alle kanten draaien,
het blijft toch echt bij raaien.

Of zie je het in koffiedik,
heb ik daarvoor de juiste blik?
Misschien in de blaadjes van de thee?
Ook die uitkomst is een nee.

Met de glazen bol, zo wordt verteld,
is je ikke zo voorspeld.
Het is de wereld op zijn kop,
de onderkant wordt top.

Wat moet ik toch beginnen?
Kijk niet van buiten, maar van binnen.
Ik doe mijn ogen dicht
En alles wordt weer licht.

17 maart 2008

Herfst stormt in je hoofd,
mist ontneemt je alle zicht
op welke koers je je ook richt
van elk doel beroofd.

Winterkou slaat om je hart,
ijsbloemen op de ruiten,
je voelt een kilte buiten
gedachten te verward

Lente kondigt zich straks aan
met kleur en geuren om je heen,
als zo eens alle leed verdween
zicht op je bestaan

Zomerzon voelbaar op je huid,
geen zorgen meer gespaard,
onweer die je hemel klaart
toekomst, een besluit.

21 februari 2008

Nooit tel ik hier de dagen
Uren gaan in vlucht voorbij
´n Minuutje hoef je niet te vragen
Ik heb nog geen seconde vrij

27 oktober 1999

´n Oudje dat hard gilde
trekkend aan een hondentouw
omdat het trouwe beest niet wilde
wat `t oudje eigenlijk wou
opeens klinkt au, een korte blaf
omdat ‘t outje ´t begaf

30 mei 2001

Terwijl,
Miljoenen mensen zijn gedood
En honderdduizenden gewond
Hectaren huizen platgeslagen
Duizenden verrichten heldendaden
Honderden zijn er verraden
Tientallen heeft men zelf gekend
‘t Enkel vrede is wat telt

16 februari 2007