Als ik mezelf in de spiegel zie,
is mijn rechter- plots mijn linkerknie.
Alles aan mij is omgekeerd
wat wie dan ook beweerd.

Het fotoboek dus maar gepakt,
mijn hele leven ingeplakt.
Al wat ik zie is het verleden,
maar ik leef nu in het heden.

Je kunt het in de kaarten lezen,
helaas is dat weer niet bewezen.
Je kunt ze naar alle kanten draaien,
het blijft toch echt bij raaien.

Of zie je het in koffiedik,
heb ik daarvoor de juiste blik?
Misschien in de blaadjes van de thee?
Ook die uitkomst is een nee.

Met de glazen bol, zo wordt verteld,
is je ikke zo voorspeld.
Het is de wereld op zijn kop,
de onderkant wordt top.

Wat moet ik toch beginnen?
Kijk niet van buiten, maar van binnen.
Ik doe mijn ogen dicht
En alles wordt weer licht.

17 maart 2008