Wat kan men een woord verwijten?
Het komt voort uit hoe wij spreken.
Dus gewetensvol of spijten
is naar de manier hoe is gekeken.
Noch autochtoon of allochtoon
klinkt goed of slecht.
Het is het voorgeladen denkpatroon,
die kromme tenen recht.
3 november 2016
Nergens raakt het water
meer tot aan de rand,
dan bij het gesnater
om een zwembad op de kant.
Ooit sprongen wij van de hoge,
leerden zwemmen op ons rug.
Op het grasveld drogen
en een nieuwe duik terug.
Het noordelijk gebied voor rust
en recreatie, was destijds de leus,
waarmee de burger werd gesust.
Nu ligt warempel voor onze neus,
gelijk een lagune aan de kust,
een waterbak als tweede keus.
28 augustus 2016
Aan de oevers van de Poel
torent hoog de St. Urbanuskerk.
Het is het Bovenkerk’s gevoel,
de spits die reikt tot in het zwerk.
Al vallen stenen uit gewelven,
staan er steigers om de torenkrans.
Nimmer zal het Bovenkerk bedelven.
Er is een nieuwe kans.
Vanaf mijn jeugd heeft het mij bekoord.
Terugkomend van elke ronde
weet ik: Daar ligt mijn vredig oord.
Nooit kavelt mijn veilige haven af.
Ik raak altijd opgewonden,
zelfs daar liggend in mijn graf.
27 augustus 2013
We kleden ons uit schaamte
We kleden ons uit trots.
Een hoed, een pet, een keppel.
Een muts, een kroon, een hoofddoek.
Een jas, een habijt, een djellaba .
Een jurk, een boerka, een minirok.
We gaan bloots of goed bedekt,
vraag nooit iemand de trots af te leggen,
dan ga je de schaamte ver voorbij.
24 augustus 2016
Het oordeel over schoonheid is onvolledig.
Niets en niemand is langs de zelfde lat te meten.
Wat tastbaar is, gaat ten onder aan smaak.
Wat smaak heeft, mankeert de tastbaarheid.
Geur is niet te vatten.
Klank vervliegt.
Beeld vervaagt.
Schoonheid vergaat.
Zo ook de rede.
11 november 2014
Het belangrijkste van kennis is,
wat niet onder woorden is te brengen.
Bedenk naast wat er geschreven is,
wat er ontbreekt.
Zoeken naar woorden is,
zoeken naar kennis.
In wat wij niet weten,
ligt de oplossing.
Spiegeling aan de ander
doet je chaos ontwarren.
De materie verandert niet,
maar de manier waarop we kijken.
23 december 2014
Onze wereld is als glas,
broos en breekbaar.
Onze natuur is als glas,
prachtig en doorzichtig.
Ons leven is als glas,
glinsterend en kwetsbaar.
Al wat broos en breekbaar,
prachtig en doorzichtig,
glinsterend en kwetsbaar is,
verdiend onze bekommering.
Een huis van glas
is het waarin wij leven.
21 december 2014
U zult deelnemen.
U hoort erbij.
U moet het doen.
Wie opdraagt, verschuilt.
Wie gebiedt, bevoordeelt.
Wie verplicht, doet niets.
Deelnemen is doen.
Erbij horen is kunnen zijn.
Verzorgen is liefde.
Wetten en regels
gaan hieraan voorbij.
20 december 2014
Ik heb je lief.
Wie ben ik?
Wie ben jij?
Wat is lief?
Ik ben mijn omgeving,
mijn familie en vrienden,
mijn vijanden en bekenden.
Jij hoort in mijn kring.
Ik ben jij.
Liefde zijn wij.
16 december 2014
Kees Koot
Het tastbare komt uit scheppen.
Alles herschept zichzelf.
Mens uit mens.
Dier uit dier.
Plant uit plant.
Kosmos uit kosmos.
Het ontastbare komt uit denken.
Elke gedachte schept.
Het samenkomen van gedachten
is onbestaanbaar.
Een gescheiden werkelijkheid.
De schepping.
14 december 2014
Kees Koot