Jij, oase van de rust,
omrand met oude bomen,
die de ziel zacht sust
en waar ik graag mag komen.

Je groene bladerdek,
zeeft het licht voor morgen,
en geeft een laatste plek
de stilte na de zorgen.

Langs de ronding van je paden,
gezoomd met beukenhagen,
leer ik, van verdriet nog overladen,
dit weer rustig te verdragen.

Je bloemenrijke perken
geven plaats aan menig graf
en bedekt met fraaie zerken
koesteren zij, wat liefde gaf.

3 juli 2008