Er bestaat geen afscheid.
Het is een reis langs vertrouwde stations
met overvolle perrons,
gevuld door de tijd.

Af en toe stap je uit.
zegt gedag, voert een gesprek
en bij het volgend vertrek,
druk je de hand en zwaai je uit.

Soms blijf je hangen
voor korte of langere tijd,
maar als je uiteindelijk weer verder rijdt.
Resteert het aloude verlangen.

Je raast verder voort,
toch ontwaar je een landschap
van liefde en vriendschap
waar ieder toe hoort.

Kees Koot
4 maart 2015