Een kleurig potje op de schoorsteen,
een sierlijk stuk uit voorbije jaren,
over uit een erfenis.
De poetsdoek gaat er overheen
om de kostbaarheid te sparen,
een voortdurende kommernis.

Kleine barstjes zijn toch zichtbaar,
aan het oortje mist een scherf
en de deksel heeft een scheur.
Het blijft voor ons heel kostbaar,
gaan voorbij aan elke kerf
en waarderen het op kleur.

Het is zoals het leven,
dat af en toe verstilt,
maar voortdurend beklijft.
Elkaar waardering geven,
wanneer het soms verkilt,
het is de kleur die blijft.

9 november 2014