Elke ochtend liep hij daar,
sloffend van de bus,
gedragen door een afgedragen jas
en hangend aan een mouw.

Zo ging dat van jaar tot jaar,
voor de jas een heuse klus,
het sjouwen met die tas,
liefst trok hij hem aan een touw.

Door de tijd versleten,
de inhoud nauwelijks bekend,
maar zeker vol verhalen,
die straks met hem verdwijnen.

Een tas met een geweten,
aan de afgedragen jas gewend,
zal hij de honderd jaren halen
of in een stille hoek verkwijnen?

20 augustus 2014
Kees Koot