Ik vaar over zeeën,
zeeën vol tranen.
Vaar op een schip,
dat drijft op verdriet.

Ik waad door de golven.
golven van tranen.
Stuk voor stuk
sla ik ze stuk op de kust.

Ik beluister verhalen
vol herinneringen
met een lach en een traan
uit voorbije tijd.

Ik sla nu bruggen,
bruggen van tranen,
geschaafd en gebeiteld
uit mijn steun en mijn troost.

Ik leg mijn hand op een schouder.
Sta zij aan zij.
We drogen de tranen
in zeeën van tijd voor elkaar.

23 juli 2014
Kees Koot