Het is een uitgelaten beest.
Drie keer buiten elke dag
is voor hem een feest
en ik ben het gezag.

Even rammelen met de lijn
en hij dartelt op me af.
Met hem de deur uit zijn,
hooguit voor mij een straf.

Hij houdt bij mij de wacht.
Slaat af en toe eens aan.
Daarvoor borstel ik zijn vacht,
niet bij me weg te slaan

Trouw krijgt hij zijn brokken
met een kuiltje in het midden.
Begint meteen te schrokken,
maar vertikt het om te bidden.

9 april 2008

Mama heeft een vent,
dan kan ze heerlijk vragen
of hij haar verwent
met een ontbijtje alle dagen.

Mama heeft een baan,
dan kan ze rustig werken
uit het huis vandaan
niemand zal het merken.

Mama heeft een kind,
dan kan ze ervoor zorgen
dat het heel gezwind
in een creche is opgeborgen.

Mama heeft vakantie,
dan kan ze naar het bos
en voor de variatie
gaan dan alle remmen los.

Mama heeft vriendinnen,
dan kan ze gezellig praten
over allerhande dingen
die ze niet kan laten.

Mama heeft partijtjes
dan kan ze zich verpozen
met hapjes en pasteitjes
uit tupperwaredozen.

Mama heeft veel kleren,
dan kan ze zich verkleden
of eventjes chancheren
tussen heden en verleden.

Mama heeft een feest,
dan kan ze leuk vertellen
dat ze dertig is geweest
en veertig nu gaat tellen.

Mama heeft van alles,
dan kan ze zonder beven,
zoals het geval is,
genieten van het leven.

9 april 2008

Tibet is nog steeds bezet.
De Dalai Lama is verdreven.
De monniken in verzet
zijn door de legerrangen
wild uiteengedreven
en terug in hun kloostergangen.

In Peking zijn de spelen.
De wereld is in rep en roer.
Duizenden mensen kwelen
tegen de Chinese dictatuur
tijdens de allerlanden toer
van het nu echt ontstoken vuur.

8 april 2008

Vrede is gevoel.
Vrede is bezinnen.
Vrede is een doel.
Vrede is van binnen.

Vrede is een streven.
Vrede is een kunst.
Vrede is beleven.
Vrede is een gunst.

Vrede is verdragen.
Vrede is geen grens.
Vrede is nooit versagen.
Vrede is een wens.

Vrede is geen strijd.
Vrede is de rede.
Vrede is altijd
onze vrede.

6 april 2008

Het leven is een gok.
Hangt af van vele dingen.
Je ziet om in wrok.
Je kunt ook blijven zingen.

Soms leef je op een belt
of lig je in de knoop.
Wat voor ieder telt:
er is nog altijd hoop.

Want met een laatste ruk
loopt ooit de trekkast warm.
Dan vloeit het geluk
uit wat men noemt kansarm.

4 april 2008

Het spijt me zo dat ik het zeg:
dat ik voor het noodlot ben geboren.
Het mag me eigenlijk niet storen,
maar ik heb ook elke dag weer pech.

Ligt mijn kind in bed te hoesten,
dek ik het de dekens toe, zo zacht,
daana lig ik wakker heel de nacht
om vervolgens zelf te proesten.

Hangt men ergens lampen op,
dan hoef ik maar op te staan,
om het leven door te gaan
met een gaatje in mijn kop.

Zet men ramen even open,
voel ik meteen de trek,
om daarna met een stijve nek
nog weken door te lopen.

Vind ik de auto die ik zocht
en heb ik hem meteen besteld.
Word ik even later opgebeld,
dat het model is uitverkocht.

Is er een hobbel in de weg
en ben ik aan de wandel.
Dan lig ik met mijn hele handel
languit in de mooiste heg.

Ik wil niet langer klagen.
Het is de voorzienigheid.
Dus betuig ik bij deze spijt:
Het is plezier mijn lot te dragen.

4 april 2008

Het leven kent geen zekerheid
ook al speel je mooi klavier.
Er blijft die zwaarmoedigheid
naast kunstenaarsplezier.

Gegrepen door de handel
van alle soorten hout
Ging hij liever aan de wandel
zijn liedjes waren goud

Nooit meer Momento Vivere
hij is heel onverwacht gegaan
Met De Mei verdween Dirk Witte
helaas voor altijd in de Zaan.

2 april 2008

Gezeten op de voorste stoelen
volgen zij de stalen sporen.
Het is liefde die zij voelen,
de tram kan toch zo bekoren.

Ooit hangend aan portalen,
toerend op een emplacement,
zie je hun blijde blikken stralen,
volkomen in hun element.

Getweeën aan elkaar verbonden,
rinkelt op elke overweg de bel,
langs wegen en rotonden.
Dit is het ware metrostel.

2 april 2008