Ik hoef mijn oren maar te dichten
en registers trekken open.
Jouw klank blijft mij verlichten.
Ik wil eeuwig naast jou lopen.

Ik hoef mijn ogen maar te sluiten
en zie dat jij het bent.
Jouw bouw ken ik van buiten.
Ik heb je al zo vaak herkend.

Ik hoef mijn lippen maar te likken
en proef de tonen van je mond.
Jouw woorden blijf ik schikken.
Ik weet dat, dat nooit verstomd.

Ik hoef mijn hand maar op mijn hart te leggen
en voel het spel van jouw klavier.
Jouw muziek blijft zoveel zeggen.
Jij blijft mijn alledaags plezier.

21 augustus 1992¬

Drie sluiers op de kade
paraderen heen en weer.
Morgen helaas, gaat dat niet meer.
Waarom ? Dat laat zich raden.

2006

Hand aan de staart
Walm vanuit een raam
Uitjes druipend uit de baard
We staan hier voor een vissenkraam.

2006

Hand in hand,
zo naast elkaar,
wand’lend op ’t strand.
Zijn oog treft haar.
‘t Hart nog vol verlangen.

2006

De helm komt ronkend aangereden,
de pijpen uitgestald.
Een rolstoeler kijkt ontevreden:
Waarom niet zijn pijp,
maar juist zijn bandje is geknald.

2006

De zee rolt uit tot op ’t strand
en zeeft schelpen op ’t droge.
Men vermaakt zich in ’t zand
en noordenwind blaast korrels in mijn ogen.

2006

Buik gevangen in een okselbroek.
Zoezen in de zon.
Moeder leest een boeketboek.
Als zo eens elke dag begon.

2006

Twintig mensen staan er stil
op een lange polderlaan,
omdat wie vrede wil
rustig stil moet kunnen staan

4 mei 2005

Verveeld bekijk ik het plafond
en volg een vliegenspoor.
Snippers liggen op de grond.
Ik schuif een kopje door.

Een spreker zegt zijn zegje op.
Mijn pen trekt almaar krullen.
Dan komt een gedacht op:
Moet ik zo mijn dagen vullen?

april 2006

Pasta op een bord.
Vanachter komt een schort.
Slabbe om de nek geknoopt.
Een lepel in de pan gedoopt.

Sliert en saus dooreen geroerd.
Een vork die de spaghetti voert.
Handje schuift ’t bord aan duigen.
Een kind wil liever zuigen.

april 2006