Een vlak,
een kale plek,
een plaats om op te zitten,
een moment van rust.
Het draagvlak,
de plek om in te vullen,
de plaats om te ontmoeten,
het moment van samenzijn.
Een stoel in huis
zegt welkom,
zegt gedag,
zegt kom terug,
ga zitten,
blijf bij mij.
10 maart 2014
In mijn slaap zie ik een oogverblindende schoonheid.
Ik tuimel rond en kan het niet bevatten.
In mijn slaap hoor ik oorstrelende muziek.
Ik dompel me onder en kan het nauwelijks beroeren.
In mijn slaap ontwaar ik een hartverwarmende omarming.
Ik wentel me er in en kan het niet begrijpen.
Ik blijf slapen en wil nooit meer ontwaken.
4 maart 2014
Ik blader in verkadeboeken.
Geniet van zoveel schoon.
Ver hoef ik niet te zoeken
voor mijn eerbetoon.
De leermeester van natuur
kreeg hier zijn eigen park.
De grond is er wat zuur,
zegt de tuinman met de hark
Hij werkt voorzichtig, zeer beslist
langs de witte kluifjeszwam
en om de wortelende aardappelbovist,
die hij bij het werken tegenkwam.
Zo nu en dan staart hij in de bomen.
Het is de goudvink die hij ziet.
Mocht u er ook eens komen:
vergeet dan de tuinman niet.
3 november 2008
Ik luister naar de nacht.
Bijna niets verandert.
De wereld draait door.
En toch de rust van de nacht
is de energie voor de dag.
Het duister is het licht van morgen.
2 maart 2014
Mijn hand kent nog jouw hand.
Mijn oor hoort jou nog steeds.
Mijn neus bespeurt je nog overal.
Mijn oog ziet nog jouw beeld.
Mijn voet loopt nog naast jou.
Mijn lippen proeven nog je mond.
Mijn gedachten voeren nog naar jou.
Mijn hart is er altijd nog voor jou.
26 februari 2014
Seconden van onwerkelijkheid schuilen in flessen vol wanen.
Minuten van ongewenste stilte zitten in bossen vol bomen.
Uren van onbestemd verlangen huizen in lijven vol dromen.
Dagen van ontevredenheid stapelen in kalenders vol schuld.
Weken van onnodig uitstel wachten in kamers vol geduld.
Jaren van onverwerkt verdriet vullen emmers vol tranen.
25 februari 2014
Daar waar de aarde de hemel raakt,
verdwijnt het zicht in niets.
Daar waar de een de ander raakt,
ontstaat het beeld van iets.
Daar waar de gedachten vluchten,
verder dan het zicht bevat.
Daar waar niets meer valt te duchten,
van het beeld dat je eens had.
Daar waar de dromen reiken,
verder dan wat mogelijk is.
Daar waar alles nog moet blijken,
blijft niets meer ongewis.
Daar waar de toekomst voortgaat,
verder dan het leven duldt.
Daar waar alles nieuw ontstaat,
wordt mijn geest gevuld.
24 februari 2014
Op de wind vliegt het onverwachte
Uit de mist komt het onzichtbare
Uit het donker nadert het onbestemde
In het licht verschijnt het beloofde
Met de gedachte ontstaat het gevoel
Uit het hart leeft alles op.
19 februari 2014
Het vastpakken van een uitgestoken hand.
Het grijpen van een reddingshaak.
Het weten dat iemand op je wacht.
De zekerheid van een familieband
De kennis over werk en taak.
Het vertrouwen in je eigen kracht.
Springen zonder valscherm in de lucht
Vertrekken naar een onbestemd oord.
Dromen over waar je in geloofd.
Je land verlaten op de vlucht.
Blind en doof zonder een enkel woord.
Vrij ben je enkel in je hoofd.
17 februari 2014
Ik wankel nog bij elke stap.
Ik stoot mij nog bij elke tree.
En toch kom ik boven aan de trap.
Ik hakkel nog bij elk woord.
Ik stotter nog bij elk gesprek.
En toch word ik gehoord.
Ik stuntel nog bij elke daad.
Ik duikel nog bij elk gebaar.
En toch tuimel ik niet over straat.
Ik spartel nog in elke zee.
Ik spetter nog in elke plas.
En toch drijf ik met de stromen mee.
Ik schutter nog met elke zoen.
Ik stekel nog bij elke streel.
En toch verlang ik het om weer te doen.
12 februari 2014